آخرین دلدل ِ عاشق شدنی
آخرین بهانه ی حضور ِ من
نمیشه رد شم از اتفاق ِ تو
من و حس ِ خوب ِ با تو ما شدن
چین ِ تاریکی و از آینه بگیر
شب و از حافظه ی قصه ببر
بذار از تو گـُر بگیره نفسام
مثل ِ رقص کولیای ِ در به در
با من و خاطره و یاس و صدا باش و تا همیشه باش
روی عادت و نیاز ِ خواستنت عطر ِ تازگی بپاش
بودن از تو رنگ ِ حادثه گرفت
طرح ِ جاده ای که می رسه گرفت
با تو واژه به سرودن می رسه
با تو روشن میشه فانوس ِ غزل
توی خلوت ِ شبونه های ِ من
تو رو تا سپیده می بوسه غزل
بهمن ۸۳